Przychodnia Lekarska
czynna od poniedziałku do piątku
w godzinach od 8.00 do 18.00
Rejestracja telefoniczna od godz. 8.00
Menu
Materiał pochodzi ze strony www.nfz-katowice.pl
Stopnie oparzeń
W zależności od głębokości oparzenia wyróżniamy trzy stopnie:
Reguła dziewiątek to sposób oceny powierzchni oparzenia u dorosłych.
Postępowanie przy oparzeniach termicznych:
Schładzanie miejsc oparzonych można prowadzić polewając je strumieniem bieżącej wody, najlepiej o temperaturze ok. 20 stopni przez około 15 min, a najlepiej do momentu ustąpienia bólu. W razie braku dostępu do bieżącej wody rany schładzać można również przez zanurzenie w pojemniku z wodą. W przypadku dostępności wyłącznie płynów zimnych schładzać tylko do momentu ustąpienia bólu. W razie powrotu dolegliwości bólowych ponownie rozpocząć schładzanie. W niskiej temperaturze otoczenia zabezpieczyć poszkodowanego przed nadmierną utratą ciepła.
Po schłodzeniu wodą (lub przy braku dostępu do wody i posiadaniu odpowiednio wyposażonej apteczki) można zastosować hydrożelowe opatrunki schładzające.
W żadnym wypadku nie wolno!!!
Objawy:
Postępowanie
Kleszcze przyczepiają się do odkrytych części ciała, część ugryzień nie powoduje dolegliwości chorobowych, jednak niektóre są źródłem poważnych schorzeń, jak borelioza.
Jeśli znajdziesz kleszcza przyczepionego do skóry, usuń go najszybciej jak to możliwe. Ryzyko transmisji drobnoustrojów wzrasta wraz z długością ekspozycji.
Usuwanie kleszcza
Jedyny jadowity wąż w Polsce, to żmija zygzakowata. Zwykle występuje w barwach brunatnej lub rdzawobrunatnej (czasem bywa szara lub zielonkawa) z charakterystycznym deseniem wzdłuż ciała i znakiem na głowie w kształcie litery H lub X.
Ukąszenie żmii może przebiegać ciężej u dzieci i osób w podeszłym wieku.
Objawy ukąszenia przez żmiję
Postępowanie
Pamiętaj!
Wysysanie, nacinanie i wszelkie inne manipulacje w okolicy rany są szkodliwe.
W przypadku naruszenia skóry istnieje ryzyko krwawienia i zakażenia drobnoustrojami z jamy ustnej napastnika. Szczególnie istotne jest ryzyko zakażenia np. wirusem wścieklizny oraz bakterią tężca.
Postępowanie
Borelioza najczęściej objawia się w postaci rumienia na skórze. Ale choć nie wszyscy o tym wiedzą, bakteria z rodzaju Borrelii może spowodować wystąpienie objawów boreliozy praktycznie z każdego narządu. Postaci narządowe boreliozy są dużo groźniejsze niż miejscowe zmiany skórne, mają także mało charakterystyczny przebieg i pojawiają się dużo później, a nie bezpośrednio po ugryzieniu przez kleszcza. Utrudnia to rozpoznanie i późniejsze leczenie boreliozy.
Borelioza – fazy
W obrębie boreliozy wyróżniamy 3 fazy kliniczne: wczesną miejscową (ograniczoną), wczesną rozsianą i późną.
Pierwszą typową kliniczną manifestacją pierwszego okresu boreliozy jest rumień wędrujący. Pojawia się zwykle pomiędzy 7. a 14. dniem od ugryzienia, choć zdarza się, że występuje dopiero po 5-6 tygodniach lub wcale.
Pseudochłoniak boreliozowy, będący niebolesnym naciekiem zapalnym w miejscu pokąsania przez kleszcza, jest alternatywnym obrazem klinicznym pierwszej fazy boreliozy. Występuje głównie na płatku ucha, sutku lub na mosznie. Znaczna liczba pacjentów pediatrycznych z boreliozą rozwija postać wczesną rozsianą choroby, której najczęstszym objawem są liczne rumienie będące wynikiem bakteriemii (obecności bakterii we krwi). Zmiany wtórne boreliozy są zwykle mniejsze niż zmiana pierwotna. Często towarzyszą im objawy grypopodobne z powiększeniem obwodowych węzłów chłonnych (limfadenopatią).
Dość typowe po boreliozie jest nawrotowe, wędrujące zapalenie stawów, zwykle dużych (np. kolanowy), przebiegające z obrzękiem. Miejscowe zajęcie układu nerwowego, neuropatie (stan chorobowy dotykający nerwy obwodowe) są także manifestacją II okresu boreliozy.
Porażenie nerwu twarzowego pojawia się relatywnie często wśród dzieci i może być jedynym objawem boreliozy. U osób starszych znacznie częściej dochodzi do radikulopatii. Jest to, niejednokrotnie, bardzo silny ból neuropatyczny z towarzyszącymi zaburzeniami czucia i ruchu. Obraz takich dolegliwości boreliozy nazywany jest tzw. zespołem korzeniowym.
Borelioza – objawy skórne
Rumień na skórze, który powstaje przy boreliozie bezpośrednio po ugryzieniu przez kleszcza, ma bardzo charakterystyczny i łatwy do rozpoznania wygląd. Zmiana jest czerwona i najczęściej ma kształt okręgu lub owalu. Często ma wygląd pierścienia, jest czerwona na obwodzie i wyraźnie odgraniczona od reszty skóry, a w środku ma jaśniejsze przebarwienie. Początkowo ten objaw boreliozy ma średnicę 1–1,5 cm, ale może rozrastać się obwodowo.
Nieleczony rumień szerzy się obwodowo, osiągając przeciętnie 15 cm średnicy, choć zmiany większe niż 30 cm również się zdarzają. Pozostawiony bez leczenia utrzymuje się przez ok. 2 tygodnie a nawet dłużej. Rumień obecny przy boreliozie nie boli ani nie swędzi. Jednak konieczne jest jego leczenie i to nie miejscowe, lecz ogólnym, doustnym antybiotykiem. Rumień jest zmianą wczesną boreliozy i występuje do 30 dni od ugryzienia przez kleszcza. Jednak na zmianie wczesnej może się nie skończyć – bakterie ze skóry mogą się dostać do krwi, a stamtąd do praktycznie każdego narządu w ciele człowieka. Dlatego właśnie trzeba leczyć boreliozę we wczesnym stadium, aby nie miała szansy się rozprzestrzenić.
Borelioza charakteryzuje się podstępnym, często wieloletnim przebiegiem, dużą zmiennością obrazu klinicznego, „naśladowaniem” innych chorób, a także zajęciem wielu narządów wewnętrznych.
Zdarza się także, że borelioza przebiega pod postacią zapalenia mięśnia sercowego, co objawia się zaburzeniami jego rytmu, niejednokrotnie groźnymi dla życia. W czasie boreliozy mogą się także zdarzyć skoki pulsu i ciśnienia, bóle w klatce piersiowej, a nawet uszkodzenia struktury mięśnia sercowego. W przebiegu boreliozy mogą się także pojawić niespecyficzne objawy ze strony przewodu pokarmowego, takie jak bóle brzucha czy refluks żołądkowo-przełykowy oraz biegunki albo zaparcia. Może dojść także do podrażnienia pęcherza, zaburzeń miesiączkowania lub potencji. Jednak są to sytuacje bardzo rzadkie.
Objawy boreliozy mogą być bardzo zróżnicowane, aczkolwiek najczęstsze są te ze strony skóry i stawów. Wszystkie postaci boreliozy leczy się tak samo – antybiotykiem. Jednak w postaciach narządowych boreliozy czasami bardzo trudno wpaść na to, że przyczyną jest właśnie borelioza. Najważniejsze, żeby umieć rozpoznać u siebie skórne postaci boreliozy, gdyż w tym stadium leczenie jest najbardziej skuteczne, a gdy nawet rozwiną się inne objawy boreliozy, przynajmniej mamy uchwytną przyczynę. Borelioza w większości przypadków to choroba całkowicie uleczalna, jednak warunkiem tego jest jej wczesne rozpoznanie, co wbrew pozorom może nie być proste.
Powrót na górę